Yaşam ilişkilerden ibarettir. Aklına gelen her şey ile ilişki içindesin.

Her ilişki ise; bir savaştır özünde.

Annenle, sevgilinle, çocuğunla, arkadaşınla, eşinle olması farketmez… Her ilişki bir savaş doğurur içinde. Benzerliklerinin çok olduğu, “ayniyyet” esasında buluştuğun kişiler varsa, ne ala. Bunlarla yaşayacağın savaşlar, genelde başlamadan biter. Çünkü bilirsin ki; o savaşı yönetmek, hem çok zor hem çok kolaydır.

İçinde başlattığın savaşın bir galibi olamayacağını çok çabuk anlarsın. O savaşı boşu boşuna açığa çıkartıp, er meydanına hiç  taşımazsın. Savaş ilan ettiğinde karşındakinin ne hamle yapacağını, adın gibi bilirsin. O hamleye, kendinin vereceği cevabı da görürsün. Bu savaş böyle uzayıp gidecektir. Fikrinde bile yorulur, herkesin hayrı için, kendi içinde hızlıca yaşar bitirirsin.

Kazananı olmayacak bu nafile savaşını zahire hiç taşımazsın.

Sulh yapılmıştır kendinden kendine… Ganimeti de kendi kendine paylaşırsın.

Kendine benzemeyen , farklı olduğunu sandığın biri ile, “başka” olduğun yanılsaması çabuk çeler aklını. Ortak paydada fazla paylaşımlarının olmadığı birini harcamayı daha kolay göze alırsın. Onun zayıf noktalarını bir kere yakaladıysan, günü gelince kullanmak üzere aklının bir köşesine kazımışsındır. Haklılığını nasıl savunacağına dair bir plana girişmişsen çoktan, aklında ve kalbinde savaşı da kazanmışsındır. Ve o savaşı, ne yapıp ne edip meydanda kazanmayı arzu edersin.

Savaş önce içeride kazanılır, sonra dışarıda zaferini yaşarsın…

Ama unutma ki; her zafer bir aldanıştır. Hiçbir savaşın tek galibi olmamıştır…

Zaman içinde yaşanan sonuçlar, bazen umulmadık biçimde kazananın aleyhine olmuştur. Bu yüzden hiçbir zafer aslında zafer değildir.

Zafer bir aldanış, hatta sonun başlangıcıdır…

Her bir yenilgi de; başka bir zafere giden yolda döşenmeye başlamış taşlardır.

Bu yüzden iddiayı bırak. Her yerde, her şeyde kazanan olma hedefini yık geç ki, özgür kalasın…

Zafer bir esarettir özünde…

Onu sürdürmek, yenilmez olmak için azmetmek, bir nevi köleliktir.

Kahraman kimliğine tutunup nefsine boş yere zulmetme…

Ocak 2019

‍

‍

“İnsan bir yerde var olamadığında, bir başka yerde abartılı bir biçimde belirebilen bir varlık…” Hayat, Engin Geçtan

‍